SOGE DER FRÅ TRAKTENE

Då ho etter andre kjærleiksnatta 
kom til å søla litt gloheitt tevatn 
på foten hans, sette han i å vrinska
og vri seg i smerte, lik ein hest 
og ein orm. Brørne hennar som 
skjønte stoda kom straks og slo 
han (sjølvsagt) halvt i hel. Og la 
kroppen hans på løa. Morgonen 
etter då dei kom for å ekspedera 

han vidare, var han ikkje der. 
Men dei kunne følgja den 
        slimete 
               stigen 
                  etter han  
                              ned
                         til
               vatnet. 

Frå "Ormen i Vaulavika," 1993