SEIN SINUS-SOMMARKVELD

 

Lyktestolpeskin
på næraste linda,
på næraste porten. Gjestene
var av den siste, seriøse og
tydelige, sorten. Det

tillét meg
å vera høgt og
lågt. Ringa inn

lauvverk, ord og
himmelkroner,
å venga rundt

knollar og nes,
bokstavhalsar,
sinus-spir og toppar.

Sigla og saumfara
luftlommer og drag.
Og mjukt runda
Sømsholmane

på musikken.
Trylla fram
flaggermus, bibelsoge.

Kjenna på sukka
frå dalane der frelsaren
blir fødd, pusta ut over
heidningheia bortanfor.

Tillét meg å
fylla ut, fylla inn.  
Utgjera den vesle
takknemlige skilnaden.