ANDREA

Andrea,
eg elskar ei jente,
Andrea,
eg stod over
Rakel og Lea
for å følgja mi stjerne,
Andrea.

Andrea,
den godaste, puraste
fea,
eg saknar den
heilstøypte gleda
som bur der ho finst,
ho Andrea.

Andrea,
eg kravla frå Åkra
til Vea,
eg haika med gamle
Trond Schea,
for å finna mi muse,
Andrea.

Andrea,
eg tar til å gala
og kveda,
når eg rundar ein
brurespirea,
på postkassa står det:
Andrea.

Andrea,
til tonar av ulne
Chris Rea,
drar eg heim, heim til
Ur i Kaldea,
viss eg bare får med meg
Andrea.