|
Eg hadde med melding, fekk lapp med fra mor, der u ba meg frie fra all aritmetikken. Så logaritmerødene får gro i fred for meg. Nå fyge ei te mara inn, hu sirkle rundt og rundt rundt åsen min, øve hagen der eg sist gjekk unna jordå. Vil hu bedekk’an? Eller betakk’ u seg?
Gje meg et beist av ein drøm, et beist av ein drøm te å dra meg heilt ud i det åbna. Og mens bonden høste det an sår, og logaritmerytmen går, så flerr’eg opp denne ytterste dagen.
De skjere ner stokken - så blei ved sin lest oppå jobben på trådsnellefabrikken. Sjølv stempla eg meg bare ud og ud.
Gje meg et beist av ein drøm, et beist av ein drøm så kan trekka meg heilt opp i solå. Og mens bonden angre på i går, og hyrden vokte sine får, så flerr’ eg opp denne ytterste dagen.
Gje meg et beist av ein drøm, et beist av ein drøm, te å riva ner siste veggen, og mens stemplingsklokkå slår og slår, og glitrandes fabrikkhjul går, så flerr’ eg opp denne ytterste dagen.
Frå Jan Toft: Alle e aleina, august 2010 |